Zatrzymany ząb, to taki, który nie miał możliwości wyrośnięcia. Nie wystaje na zewnątrz, dlatego że znajduje się pod błoną śluzową dziąsła. Utkwił w tkance kostnej lub w żuchwie. Najczęściej nie miał miejsca z powodu zbyt ciasnego uzębienia, lub, jak w przypadku ósemek po prostu się nie zmieścił. Mimo, że nie jest widoczny, może prowadzić do dolegliwości bólowych i poważnych, patologicznych przekształceń w jamie ustnej. Do takich zmian należy np. stłoczenie zębów siecznych, czy dysfunkcja stawów skroniowo-żuchwowych. Oczywiście nie dojdzie do tego, jeśli taki ząb w odpowiednim momencie zostanie usunięty.

Zabieg wykonuje odpowiednio wykwalifikowany chirurg stomatolog. Niestety jest on dość trudny i może łączyć się z powikłaniami. Na samym początku należy odkryć zatrzymany ząb z kości, później przeciąć tkanki tak, aby nie doszło do krwotoku. Pomagają w tym odpowiednie narzędzia. Po usunięciu zęba tamowana jest krew i następuje zszycie rany. Po zabiegu wymagane jest spożywanie tylko rozmiękłych posiłków i unikanie gorących potraw. Pacjent dostaje receptę na leki przeciwbólowe i antybiotyki strzegące przed zakażeniem. Zabieg ten wiąże się z ryzykiem ukazania się powikłań, na przykład urażenie koron i korzeni zębów sąsiadujących. Może to prowadzić do ich obumarcia. W zależności od miejsca, może też oznaczać np. ryzyko powstania przetoki ustno-nosowej, w przypadku ekstrakcji trójek górnych.