Stomatolog z reguły dostosowuje metodę leczenia, by oszczędzić zęby pacjenta, ale bywa tak, że wyrwanie zęba jest jedynym wyjściem z problemu pacjenta. W takiej sytuacji nieodwołalnie należy stosować się wytycznych dentysty. To bardzo istotne, aby nie dopuścić do powikłań, a czas gojenia przeszedł sprawnie oraz bezpiecznie.

W pierwszej kolejności trzeba według zaleceń tamować krwawienie, przyciskając chroniący ranę jałowy gazik. Poza tym należy pilnować, ze preparatami przeciwbólowymi. Znieczulenie traci siłę niezbyt długo po zabiegu, a ból może okazać się nieprzyjemny. W tej kwestii trzeba absolutnie trzymać się zaleceń stomatologa, ze względu na to, że nieodpowiednie przyjmowanie środków przeciwbólowych może okazać się niebezpieczne dla zdrowia organizmu.

Po powrocie do domu najlepiej przykładać do policzka zimny okład, aby pomniejszyć ryzyko pojawienia się opuchlizny. Jeśli chodzi o spożywanie pokarmów, przez pierwsze dwie – trzy godziny nie wolno przyjmować pokarmów i płynów. Po upływie dwóch – trzech można przełknąć coś niewymagającego, zwłaszcza w postaci płynnej lub papkowatej. Nie powinno się jeść chrupkich i twardych albo pikantnych i gorących dań. Jeżeli pacjent pali papierosy warto odrzucić je na kilka dni, ponieważ utrudniają zasklepianie się rany.

Stomatolodzy przestrzegają, by w pierwszej dobie od momentu zabiegu wyrwania zęba, nie przepłukiwać ze zbyt dużą siłą ust. Ranę osłania skrzep, jakiego usunięcie mogłoby spowodować otwarcie rany. To sprawia nieprzyjemny, dokuczliwy ból oraz dojście dla bakterii. Równie mocno powinno się uważać w trakcie szczotkowania.