Ortodonta zajmuje się leczeniem wad szczęki oraz niewłaściwości i krzywych zębów. Co warto wiedzieć? Wada zgryzu opiera się na nieprawidłowym ulokowaniu zębów lub szczęki, co zatem jest prostą drogą do znaczących problemów z wymową, deformacji twarzy – wpływając negatywnie na sposób postrzegania siebie i będąc źródłem niskiej samooceny w późniejszym wieku. Proces leczenia wady zgryzu jest długotrwały i pochłania zwykle około 2 lat.
Wady zgryzu dzielą się na wrodzone i nabyte. Do zmiany żuchwy może dojść już na początku rozwoju dziecka, jeszcze w trakcie ciąży, jednak zazwyczaj są to złe nawyki maluchów. Częste ssanie kciuka czy nieodpowiednio dopasowanego smoczka, gryzienie przedmiotów (na przykład twardych zabawek), zgrzytanie zębami, czy oddychanie przez usta jest przyczyną zniekształcenia szczęki. Także niewłaściwe układanie dziecka podczas karmienia piersią, może oznaczać kłopoty. Na pierwszy przegląd kontrolny warto zaprowadzić dziecko w wieku około 7 lat. Dzięki temu ortodonta szybko wskaże możliwe nieprawidłowości oraz zatroszczy się o prawidłowy rozwój dziecka.
Nieleczenie albo ignorowanie wady doprowadza do jej wzmożenia, a to z kolei natęża ryzyko seplenienia i krzywizny zębów oraz może sprawiać trudności w spożywaniu pokarmów, a także oddychaniu. Wadliwy układ szczęki oznacza bóle zębów, ich rozchwianie lub przedwczesne ścieranie. Sprzyja to także gromadzeniu kamienia nazębnego oraz może prowadzić do tworzenia się chorób dziąseł, próchnicy, czy paradontozy.
Tyłozgryz – najczęstsza wada zgryzu. Dolne zęby chowają się za zębami górnymi, przy czym zęby przednie nie stykają się wzajemnie. Niekiedy górne siekacze pochylają się w kierunku górnej wargi, a twarz zniekształca się poprzez cofnięcie żuchwy.
Przodozgryz – w tym przypadku to dolne zęby zachodzą na górne. Powstaje widoczne wysunięcie brody na przód.
Zgryz krzyżowy – zarówno zęby dolne jaki i górne, zachodzą na siebie nieregularnie na niektórych odcinkach lub w całym łuku zębowym.
Zgryz głęboki – górne zęby zachodzą i przykrywają 2/3 wysokości zębów dolnych. Wpływa to na zniekształcenie twarzy ze względu na skrócenie dolnego odcinka. Tak ułożone zęby nadmiernie się ścierają, co prowadzi do chorób dziąseł i przyzębia.
Zgryz otwarty – zęby wcale nie stykają się ze sobą. Wada utrudnia w żuciu pokarmu, a także w poprawnej wymowie – zwłaszcza spółgłosek przedniojęzykowo zębowych (t, d, s, z, dz, c, n, ł). Skutkiem zgryzu otwartego jest wydłużenie twarzy i niedorozwój szczęki.
Stłoczenia zębów – są wtedy, gdy zęby są zbyt duże w stosunku do zębodołów. Wychodzą przechylone lub w złych położeniach, z powodu braku przestrzeni w jamie ustnej.
Zęby odseparowane – pomiędzy zębami pojawiają się widoczne szpary, wynikające z nadmiaru miejsca w żuchwie.
Leczenie wady zgryzu zazwyczaj rozpoczyna się od momentu wyrżnięcia zębów stałych, czyli około 11 roku życia, choć ortodonci zalecają zadbanie o właściwy zgryz w każdym wieku. Szczęki dzieci są znacznie bardziej plastyczne, niż szczęki osób dorosłych, ze względu na to leczenie jest prostsze i spada ryzyko bólu lub powikłań, jednak korekcja zębów jest dostępna dla każdego.
Aparaty ortodontyczne dzielą się na stałe — przyklejane do zębów specjalistycznym klejem oraz ruchome — możliwe do samodzielnego zdejmowania. Aparaty ruchome są częściej stosowane u dzieci, niż u dorosłych.
Aparat tradycyjny, metalowy — siłą, która prostuje wadę, jest w tym przypadku łuk zczepiony z metalowymi zamkami, które przykleja się do pojedynczych zębów i przytwierdza za pomocą ligatur ortodontycznych. Dla uatrakcyjnienia, szczególnie dla młodszych pacjentów, istnieje możliwość doboru wielokolorych ligatur. Dla ceniących większą estetykę możliwe są warianty z zamkami ceramicznymi, porcelanowymi, szafirowymi lub kryształowymi, które są niewidoczne na tle zębów. Sprawdzają się zwłaszcza u posiadaczy białych zębów.
Aparat lingwalny — zakładany jest odwrotnie niż ten tradycyjny, bo od części podniebiennej jamy ustnej. Projektowane są dla każdego pacjenta indywidualnie i niwelują wstyd związany z noszeniem aparatu na zębach, bo ten jest niewidoczny. Minusem tego aparatu jest początkowa trudność wyraźnego mówienia.
Aparat samoligaturujący — ten rodzaj aparatu na zęby różni się od innych budową. Łuk ortodontyczny przytrzymuje zestaw klapek, dzięki czemu drut jest ruchomy, a korekcja wady zgryzu trwa krócej.
Aparat Clear Aligner — to przezroczysta nakładka na zęby dopasowywana indywidualnie, która jest dobrym rozwiązaniem dla osób, które cenią estetykę. Aparat jest praktycznie niewidoczny, a dzięki możliwości zdjęcia go samodzielnie, jest łatwy w utrzymaniu higieny.
Ceny aparatów na zęby są określane na podstawie wybranego rodzaju. Najtańszymi aparatami są te tradycyjne. W ich przypadku ceny za jeden łuk rozpoczynają się od 1200 złotych. Nowsze rozwiązania, bardziej komfortowe – niemetalowe czy przezroczyste — wymagają większego nakładu. Ich ceny wahają się od 3 do 6 tysięcy. Cena najdroższych aparatów lingwalnych może przekraczać 7 tysięcy pln. Aparaty na zęby są też dostępne w formie kredytu. W koszt leczenia trzeba także wliczyć koszty wizyt kontrolnych, których ilość jest zależna od czasu leczenia. Leczenie ortodontyczne może być refundowane przez NFZ dla dzieci poniżej 12 roku życia i tylko w przypadku aparatów ruchomych.
Dbałość o jamę ustną w trakcie leczenia jest niezwykle ważna. Aparat może początkowo zawadzać, ze względu na to, że znacznie łatwiej przyklejają się do niego resztki jedzenia. Należy myć zęby po jedzeniu i wystrzegać się pokarmów, które mogą przyklejać się do zamków i powodować ich odczepienie. Z kolei twarde produkty mogą trwale uszkodzić aparat.
Umów się na wizytę – wciśnij link: Ortodonta Toruń cennik